หากบนเส้นทางแห่งความพ้นทุกข์ เรากลับขาดซึ่งความรักความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์และสรรพสัตว์
เช่นนั้นแล้ว
ความพ้นทุกข์แต่เพียงผู้เดียวของเรา จะมีประโยชน์อันใดแก่โลก?

หากความพ้นทุกข์ คือการรู้แจ้งหลุดพ้นจากความหลงยึดติดโดยความเป็นตัวตน
เช่นนั้นแล้ว
บนทางเดินนี้ เราจะดำเนินไปด้วยความเห็นแก่ตัวเราเองได้อย่างไร?

และหากเราเดินไปบนทางๆนี้ โดยคำนึงถึงแต่เพียงตัวเราเองผู้เดียว
เช่นนั้นแล้ว
แน่ใจหรือว่า เรากำลังดำเนินไปสู่การหลุดพ้น จากการยึดติดโดยความเป็นตัวตน?