อุปสรรคของการปฏิบัติก็คือ ความยึดมั่นถือมั่นทั้งหลาย

ความติดอยู่ในความสุขแบบโลกๆ และกลัวความทุกข์ยากลำบาก
ความห่วงกังวล ในเรื่องทรัพย์สินเงินทอง
ความห่วงกังวลในญาติมิตร
ความยึดติดอยู่ในหน้าที่เปลือกๆทางโลก
ความติดจมอยู่ในความสุขสงบ

สิ่งเหล่านี้ ได้ทับถมจิตใจของคนเรา ให้หาข้ออ้างมากมาย ที่จะทำให้ตนไม่ปฏิบัติ และพึงพอใจอยู่เพียงธรรมอันน้อยนิดที่ตนรู้

จงใช้สิ่งเหล่านี้ เพื่อเป็นวัตถุแห่งการเรียนรู้
เพื่อการเข้าใจตัวตนของตน และรื้อถอนความยึดติดทั้งหลายที่ตนมี
แทนการตกจมอยู่ในอำนาจของมัน
ท้อถอย อ่อนแอ ยอมเป็นทาสมัน
อย่างไม่คิดจะหาทางออก

จากคนที่สูญเสียร่างกายเกือบทั้งหมด
สามารถผลักดันตัวเอง จนข้ามอุปสรรค
ให้กลับคืนมายืนหยัดอีกครั้ง เพื่อทำในสิ่งที่ตนตั้งใจ

แล้วคนที่มีร่างกายจิตใจพร้อมสรรพ
จะผลักดันตนเอง ให้ข้ามอุปสรรค
ไปสู่สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า จะทำไม่ได้เชียวหรือ?