โลกไม่ได้มีอะไรนอกจากตัวตน

ตัวตนมันอยู่ตรงไหน ก็ละตัวตนมันตรงนั้น

การเห็นตัวตนหรือข้อผิดพลาดของตน เป็นจุดเริ่มของการละวางตัวตน

ยิ่งหากยอมรับข้อผิดพลาดนั้นได้และตั้งใจแก้ไข นั่น! เรามาได้ครึ่งทางแล้ว

ตัวตนทั้งหลาย ไม่ได้เป็นอะไรนอกไปจาก ความคิดปรุงแต่งของตนทั้งสิ้น

ซึ่งแน่นอน มันไม่ได้มีอยู่จริงแท้ อย่างที่มันปรากฏเลย แม้แต่น้อย

ดังนั้น การละจึงไม่ได้ละอะไร นอกจากมายาที่ปรากฏเท่านั้น

สิ่งที่ปรากฏมีเพียงสมมุติ ที่ปรุงแต่งขึ้นโดยตน หาตัวตนที่แท้จริงมิได้

แม้การละ การแก้ไข ก็ยังเป็นเพียงมายาของการปรุงแต่งเช่นกัน

ดี ไม่ดี ผิดพลาด ถูกต้อง มีอยู่ หายไป เข้าไป ออกมา ก็ล้วนเป็นเพียงการปรุงแต่งอีกเช่นกัน

การแก้ไข คือ การมิได้แก้ไข
การมิได้แก้ไข คือ การแก้ไข

มี เท่ากับ ไม่มี
ไม่มี เท่ากับ มี

ไม่ว่าโลกจะปรากฏขึ้นอย่างไร
จิตรู้…..สงบเย็น

เจริญธรรม

อาจารย์หมอ