คนเราเวลารับรู้อะไร จะเต็มไปด้วยเรื่องราว คุณค่าและความหมายที่ตนตอกย้ำไว้ในอดีตมากมาย ออกมาป้ายสีเติมแต่งการรับรู้นั้น
จนตนไม่สามารถเข้าใจสิ่งนั้นได้ตามที่มันกำลังเป็นอยู่จริงๆ
แล้วเราก็ยึดมันซ้ำเข้าไปอีก
มันก็มีแต่หลงซ้อนหลง ทุกข์ทับถมอยู่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะเห็นโลกตามเป็นจริงได้

จงหมั่นฝึกที่จะปล่อยให้การรับรู้ของเราเป็นของมันเองตามธรรมชาติ
ละวางคุณค่าความหมายทั้งหลายที่ปรากฎ
ไม่ต้องหาบทสรุปใดๆ
ใจเย็นๆกับทุกการรับรู้สัมผัส
อย่ารีบกระโจนเข้าไปในคุณค่าความหมายเหล่านั้น
เพราะมันเป็นเพียงสิ่งที่ตนปรุงแต่งขึ้นเองทั้งนั้น

แล้วชีวิตของเราจะได้สร้างปัญหาให้กับตนเองและผู้อื่นน้อยลงบ้าง

เจริญธรรม

อาจารย์หมอ