บนการปรากฏขึ้นของปรากฏการณ์
เธอมองเห็นมันเป็นปรากฏการณ์จริงๆ หรือเห็นว่ามันเป็นเพียงรูป เจตสิก จิต

หากเธอมองเห็นได้ว่าปรากฏการณ์ที่ปรากฏอยู่นั้น เป็นเพียงการประกอบกันของรูป เจตสิก จิต
แล้วเธอเห็นแจ้งด้วยปัญญาได้มั้ยว่า มันเป็นมายา ว่างเปล่าจากตัวตน

หากเธอเห็นแจ้งได้ว่า ปรากฏการณ์นั้นเป็นเพียงมายา ว่างเปล่าจากตัวตน
เธอยังหลงว่า รูป เจตสิก จิต ที่มาประกอบเป็นปรากฏการณ์นั้น มีอยู่จริงหรือเปล่า

หากเธอเห็นแจ้งด้วยปัญญาได้ว่า แม้รูป เจตสิก จิต ที่ประกอบเป็นปรากฏการณ์นั้น ก็เป็นเพียงมายา
เธอเห็นมั้ยว่า จิตที่รับรู้ขณะนั้น ยังประกอบด้วยความคิดปรุงแต่งอันใดหรือเปล่า

หากมันว่างเปล่า มิได้ประกอบด้วยความคิดปรุงแต่งใดๆ
เธอยังหลงว่า มันเป็นสิ่งหนึ่งที่มีอยู่จริงหรือเปล่า

หากเธอเห็นแจ้งด้วยปัญญาได้ ในความเป็นมายาของจิตที่รับรู้ความว่างเปล่าของรูป เจตสิก จิตนั้น
ทิฐิทั้งสามยังเกิดขึ้นหรือเปล่า

หากเธอเห็นแจ้งในความเป็นมายาของจิตนั้นโดยปราศจากทิฐิใดๆอีก
เธอมองเห็นมั้ยว่า
ธรรมชาตินี้ล่ะมันเป็นหนึ่งเดียวกับปรากฏการณ์ รวมทั้งรูป เจตสิก จิต

รูป เจตสิก จิต และปรากฏการณ์ ล้วนมีรากฐานจากธรรมชาตินี้

ทุกอย่างที่ปรากฏล้วนแสดงออกบนธรรมชาติอันเป็นรากฐานนี้

มันมิได้มีความแบ่งแยกแตกต่างอะไรอีกระหว่างธรรมชาตินี้กับปรากฏการณ์

ธรรมชาตินี้ล่ะแผ่กระจายครอบคลุมอยู่ในทุกๆปรากฏการณ์

ทุกปรากฏการณ์ล้วนแสดงออกบนธรรมชาตินี้

เมื่อเป็นเช่นนี้ จงใช้ความแจ้งชัดเช่นนี้ ทำประโยชน์ ช่วยเหลือผู้อื่นต่อไปเถิด ยังมีบุพการีของเธออีกมากมายที่ยังทุกข์ทรมานอยู่ในสังสารวัฏนี้

นี่คือหนทางทั้งหมดที่พวกเธอต้องดำเนิน ที่ฉันขอฝากไว้

จงจำไว้ว่า

ทั้งหมดมันเป็นสิ่งที่มีพร้อมอยู่แล้วในตัวพวกเธอทุกคน
เธอไม่จำเป็นต้องแสวงหา เติมแต่ง หรือสร้างขึ้น
เพียงพากเพียรฝึกฝนตน ไม่ให้หลงกลอุปสรรคและกับดักทั้งหลายของสังขาร
แล้วเธอจะแจ้งถึงสิ่งนี้ได้ ด้วยตัวของเธอเอง

อนุโมทนา