คำสอนเรื่องกายทั้งสาม เป็นการแสดงให้เห็นถึงเป้าหมายสูงสุดที่พระพุทธองค์ท่านต้องการให้มนุษย์ทุกคนไปถึง
อันเป็นผลแห่งการดำเนินในวิถีทางที่ท่านทรงเรียกว่า เอกพุทธยาน
ซึ่งท่านทรงยืนยันว่า
การมาของท่านก็เพื่อเผยแผ่สิ่งนี้ มีแต่ยานๆนี้ยานเดียวเท่านั้น ที่เป็นพุทธประสงค์หลัก ส่วนยานอื่นๆนั้น ล้วนเป็นเพียงเครื่องนำทางเพื่อเข้าสู่ยานๆนี้เท่านั้น

เรื่องกายทั้งสามเป็นกุศโลบายอันแยบยล ที่ชี้ให้เห็นชัดว่า
เมื่อเราพัฒนาไปจนถึงที่สุดแล้ว มันจะต้องประกอบด้วยคุณลักษณะ 3 อย่าง ที่มิเคยแยกจากกัน คือ

1. ความรู้แจ้งในธรรมทั้งปวงทั้งสมมุติและปรมัตถ์ (ธรรมกาย)

2. คุณสมบัติที่เป็นองค์ประกอบภายใน คือ ความตื่นรู้ ความเบิกบาน ปัญญา ความแยบคาย ความสุขอันยิ่ง (สัมโภคกาย)

3. ความเมตตากรุณาบำเพ็ญประโยชน์เพื่อช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้พ้นทุกข์ (นิรมานกาย)

ดังนั้น ในการปฏิบัติ เราจึงต้องมุ่งเข็มให้ไปยังเป้าหมายที่ถูกต้อง แม้พุทธภาวะจะเป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วในเราทุกคน แต่หากขาดเหตุปัจจัยที่เหมาะสม กิเลส ตัณหา อวิชชา และทิฐิมานะทั้งหลาย ก็จะบดบัง จนทำให้พุทธภาวะนั้นมิอาจฉายแสงออกมาได้

ดังนั้นท่านจึงกล่าวไว้ว่า
การปฏิบัติก็คือ การเพียรละเหตุปัจจัยอันเป็นทางเสื่อมทั้งหลาย
เพียรเจริญเหตุปัจจัยอันเป็นทางเจริญให้ยิ่งขึ้นไป
และที่สุดเมื่อเหตุปัจจัยพร้อม พุทธภาวะ อันเป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วภายใน ก็จะไม่ถูกบดบังอีกต่อไป

เมื่อพุทธภาวะฉายแสง กายทั้งสามก็แสดงตน

มันจึงไม่เกี่ยวว่าเราเป็นหินยาน มหายาน หรือวัชรยาน
มันสำคัญที่ว่า เราเป็นชาวพุทธหรือไม่
หากเป็น มันก็มีที่สุดอันเดียวกันทั้งสิ้น
และหากเรายังไม่ถึง เราก็มีหน้าที่ๆจะต้องพากเพียรต่อไป อย่าประมาทนอนใจในธรรมเด็ดขาด
ธรรมของพระพุทธองค์มีความละเอียดอ่อนลึกซึ้งยิ่งนัก
มันไม่ได้หยาบๆอย่างที่ปุถุชนปรุงแต่งกันเอง