“กาย” เป็นสิ่งหนึ่งที่คนเราหาความเป็นกลางในการอยู่กับมันได้ยาก

ผู้ยึดติดในสมมุติ ก็จะหลงยึดกายเป็นเราของเรา ยึดมั่น ผูกพัน หวงห่วง กังวล หลงไหล ประคบประหงม ปรนเปรอ ทุกข์ใจไปกับกาย กายทำให้ตนเป็นทุกข์ ทุกข์เพราะกายตน

ส่วนผู้ยึดติดในปรมัตถ์ (ไม่ใช่ผู้เข้าถึงปรมัตถ์ที่แท้จริง) ก็จะปฏิเสธกาย
ไม่สนใจใยดี ไม่ดูแลรักษา เพิกเฉย รังเกียจ และอาจเลยไปถึงทรมานกายเพื่อให้ตนได้ดีมีเป็นอะไรบางอย่าง
ซึ่งเป็นการปล่อยปะละเลยกาย ไม่สามารถใช้กายให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้
ซึ่งก็ยังคือความยึดติดอยู่ดี ยึดในด้านไม่มี ด้านไม่ใช่ของตน เป็นด้านดับสูญ