จงจำไว้ว่า
การปฏิบัติธรรมนั้น เป็นไปเพื่อ
สังวาระ วิราคะ ปหานะ และนิโรธะ

ซึ่งโดยความหมายของการปฏิบัตินั้น

สังวาระ หมายถึง การมองตนเรียนรู้ตนอยู่เสมอ สำรวมระวังไม่ให้สิ่งมัวหมองทั้งหลายครอบงำจิตใจได้

วิราคะ หมายถึง การคลายออกจากสิ่งที่จิตเข้าไปยึดเข้าไปติดเข้าไปจม

ปหานะ หมายถึง การถอดถอนเหตุแห่งความหลงทั้งหลายที่นำเราไปสู่การยึดติดนั้น

นิโรธะ หมายถึง ความสงบเย็นของจิตอันเกิดจากการที่จิตสามารถคลายตัวออกจากการยึดติดนั้นได้เป็นลำดับขั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องเห็นแจ้งด้วยตนเอง

ซึ่งทั้งสี่สิ่งนี้ จะเกิดขึ้นได้ ก็ด้วยการพัฒนาสติสมาธิปัญญาอย่างถูกตรงเท่านั้น

ดังนั้น
จงพากเพียรพัฒนาตนให้มากเถิด เพื่อประโยชน์ตนอันเป็นเบื้องต้น และประโยชน์ท่านอันเป็นที่สุด
อย่าได้มัวหลงติดจมอยู่ในโลกธรรมทั้งหลายอันจะทำตนให้เสื่อมลงๆอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวอยู่เลย