สวนธรรมะโพธิญาณ

จะหลงอะไรกับสิ่งของทั้งหลายที่เธอได้มา
เธอไม่เคยใช้มันได้อย่างคุ้มค่า แถมยังต้องแบกภาระในการดูแลรักษามัน แล้ววันหนึ่ง เธอก็ต้องสูญเสียมันไปแน่นอน

จะหลงอะไรกับคำชม
ยามเธอทำในสิ่งที่ถูกใจเขา เขาก็ชมเธอ เพื่อเอาใจเธอไปอย่างนั้นล่ะ
แต่หากเธอลองทำในสิ่งที่ไม่ถูกใจเขาดูสิ
เขากลับจะด่าเธอเหมือนหมูเหมือนหมา

จะหลงอะไรกับเกียรติยศ ความดี ความเก่งกาจที่เธอคิดว่าเธอมี
หากเปลี่ยนที่ เปลี่ยนเวลา เปลี่ยนบุคคล มันก็อันตรธานหายไป
หรือยิ่งกว่านั้น
หากเวลา สถานที่ บุคคลเปลี่ยน เขาอาจดูถูกเหยียดหยามเธอด้วยซ้ำ

จะหลงอะไรกับความสุข
มันก็เป็นเพียงการผ่อนคลายของความทุกข์ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น
ไม่นาน ทุกข์ก็จะกระพือขึ้นเหมือนเดิม หากเธอยังหลงยึดติดในสิ่งเหล่านี้อยู่

ดังนั้น จงปล่อยวางสิ่งเหล่านี้เสียเถิด
อย่าไปเสียเวลากับเรื่องไร้สาระเหล่านี้เลย
ใช้โอกาสและเวลาอันมีค่ายิ่งของเธอนั้น
มุ่งหน้าพัฒนาตนเอง
เพื่อจะได้ทำให้เกิดประโยชน์สูงสุด ทั้งแก่ตัวเธอเอง และผู้อื่นต่อไป จะดีกว่ามาก… อ่านต่อ

ผึ้งสามารถดอมดมและดูดน้ำหวานจากดอกไม้
ในขณะเดียวกันก็ช่วยผสมเกสรและขยายพันธ์ให้ต้นไม้นั้นต่อไป ฉันใด

ผู้รู้ทั้งหลายก็เป็นอยู่ในโลกนี้ฉันนั้น

แต่ทำไมผู้เขลาจึงกลับทำในสิ่งตรงกันข้าม

เมื่อเราสามารถรับรู้เข้าใจทุกสิ่งได้ตามเป็นจริง
ทั้งสมมุติและปรมัตถ์
สอดคล้องกับมันได้อย่างธรรมชาติ
เมื่อนั้นเราจะเป็นดังเช่นผึ้ง

ขอให้เจริญในธรรมและทำประโยชน์ให้โลกเถิด… อ่านต่อ

หากเรารู้จักพิจารณาธรรมคู่ทั้งหลาย
และรู้จักเลือกใช้ให้เหมาะกับ Time Place Person
แล้วลองย้อนกลับในปรมัตถ์
เราจะแจ้งชัดในความจริงอีกอันหนึ่งว่า…

มันไม่มีอะไรแน่นอน
มันล้วนขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย หากรอบหารูปแบบอันตายตัวไม่ได้
ซึ่งนี่ล่ะคือ อนัตตา

แต่ที่พวกเรา fix และยึดติดกันนักหนา ก็เพราะไม่เข้าใจความจริงนี้เลย มันแค่เข้าสมอง… อ่านต่อ