สวนธรรมะโพธิญาณ

ชีวิตคนเราเหมือนกับต้นไม้เล็กๆ ที่ขึ้นในดินที่ยังไม่อุดมสมบูรณ์

มันเป็นหน้าที่ของต้นไม้นั้นที่จะต้องเจริญเติบโต จนแผ่กิ่งก้านสาขา ให้ร่มเงา ให้หมากผล เพื่อประโยชน์แก่สัตว์และต้นไม้อื่นต่อไป

ยามเหตุปัจจัยเหมาะสมก็ทิ้งใบ คายอ๊อกซิเจน ลงสู่พื้นดินและสิ่งแวดล้อม เพื่อให้อากาศดีขึ้น ดินอุดมสมบูรณ์ขึ้น

เมื่อหมดอายุขัยก็ตายลง เสียสละทุกสิ่งที่เคยมีบำรุงดินนั้นให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นต่อไปอีก

นี่ล่ะคือชีวิต คือหน้าที่ของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ได้พบพระพุทธศาสนา… อ่านต่อ

ปัญหาความยุ่งยากทั้งหลายในชีวิต เป็นบททดสอบที่จะทำให้เราเกิดปัญญาและความเข้มแข็ง ถ้ารู้จักเปิดใจ เรียนรู้ และยอมรับมันด้วยความอดทน

จงมองให้เห็นความจริงว่า ความทุกข์มันอยู่ที่ตัวเราเองปรุงแต่งทั้งสิ้น อย่าไปโทษใครหรือสิ่งใดเลย อย่าพยายามหลบหนี กลบเกลือน หรือเบี่ยงเบน
หากเรา รู้จักมองตน เรียนรู้ตน แก้ไขที่ตน ความทุกข์ก็จะมีวันหมดสิ้นได้

เราจึงต้องมีศรัทธา มุ่งมั่นจริงจัง และอดทนพากเพียรเพื่อไปสู่ความพ้นทุกข์

สิ่งที่เป็นอุปสรรคอย่างยิ่งต่อความพ้นทุกข์ ของนักปฏิบัติสมัยนี้คือ ความประมาทนอนใจ คิดว่าธรรมที่ตนรู้ ที่ตนมีนั้นมันจะคุ้มกะลาหัวตนได้ ……มันยังอีกไกล อย่าได้หลงเช่นนั้นเลย… อ่านต่อ

เริ่มสมมุติใหม่ 2564

‘โลกทั้งใบ ปรากฏมีได้เพราะใจรับรู้

เมื่อรับรู้ จิตก็ปรุงแต่งความหมายและคุณค่าขึ้น ตามสิ่งที่มันฝังจำไว้

แล้วก่อนที่จะรับรู้ มันมีความหมายใดๆอยู่รึเปล่า?

และเมื่อขณะที่รับรู้ มันมีความหมายและคุณค่าจริงอย่างนั้นหรือ?… อ่านต่อ

8. เมื่อพัฒนาตนเองจนถึงที่สุด หน้าที่ที่สำคัญยิ่งต่อไปคือ
การช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้พ้นทุกข์ตามกำลังและอินทรีย์ของแต่ละชีวิต

การหมุนกงล้อแห่งธรรมจึงเป็นการรวบรวมเอามงคลทั้งหมดที่ได้สร้างสม มาทำให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ผู้อื่นต่อไป

เป้าหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา จึงไม่ใช่การเข้าไปติดกับดักของนิพพาน

หากนิพพานยังเป็นสิ่งที่แยกต่างจากสังสารวัฏ
นั่นย่อมมิใช่นิพพานในความหมายขององค์พุทธะทั้งหลาย

หากนิพพานคือแดนสงบสำหรับตน เพื่อหลบซ่อนตัวออกจากทุกข์
นั่น ย่อมยังเป็นนิพพานแห่งความหลง… อ่านต่อ

7. เมื่อสามารถมีชัยเหนือกิเลสตัณหาและรื้อถอนอวิชชาความหลงได้
อย่าพึ่งด่วนสรุปว่า นั่นคือที่สุด

จิตที่จะบริสุทธิ์ รู้ตื่นและเบิกบาน ได้อย่างสมบูรณ์ คือ
จิตที่สามารถแจ้งชัดในความเป็นมายาของตัวจิตเอง
และเห็นแจ้งในธรรมชาติดั้งเดิม อันคือกายทั้งสาม หรือปัญญาทั้งห้าแห่งพุทธภาวะ อันเป็นทั้งปรมัตถ์และสมมุติ
และ แจ้งชัด ในความสมบูรณ์ดั้งเดิมที่มีอยู่แล้วในตัวมันเอง อันไร้การเกิดการดับ ปราศจากจุดเริ่มต้น และสิ้นสุด ซึ่งนอกเหนือทั้งสมมุติและปรมัตถ์ใดๆอีก… อ่านต่อ

6. ความรู้มากมาย บารมีมากมายที่สะสม ทั้งหมดก็เพื่อตัดขาดเยื่อใยที่กิเลสตัณหามันผูกมัดใจเราไว้

จงตระหนักไว้ให้ดีว่า

การปฏิบัติทั้งหมดไม่ใช่เพื่อความเป็นคนเก่ง คนดี คนพิเศษ หรือเพื่อความสุขส่วนตัว

พลังทั้งหมดที่เราพัฒนาขึ้นก็เพื่อให้เกิดชัยชนะเหนือกิเลสที่ครอบงำจิตใจของเรามานานนับกัป

รากฐานแห่งกิเลสทั้งปวงคือ ความหลง, ความไม่รู้ คืออวิชชา

ดังนั้น จงมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตน เพื่อที่จะรื้อถอนอวิชชาความหลงทั้งหลายที่มีอยู่ในใจเราให้หมดสิ้น… อ่านต่อ

5. การแจ้งชัดในสุญญตา คือ การแจ้งชัดในมายาการของกระแสเหตุปัจจัย ด้วยสติปัญญาที่รู้แจ้งเห็นจริง
ซึ่งสติปัญญาระดับนี้ ต้องเกิดจากการพัฒนาอย่างถูกวิธีมาตามขั้นตอน จากสุตตะ จินตา จนถึงภาวนา
มันจึงไม่ใช่แค่การอ่าน การท่องบ่น จดจำ หรือคิดพิจารณาด้วยเหตุผล
แต่เป็นการรู้แจ้งเห็นจริงในปัจจุบันขณะที่ปรากฏ อันนอกเหนือความคิดปรุงแต่งใดๆ… อ่านต่อ

ความแยบคายในธรรมคู่เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งยวด ในการพ้นทุกข์

เราต้องเรียนรู้ความจริงของทั้งสองข้าง ทั้งขาวและดำ ทั้งบวกและลบ ทั้งซ้ายและขวา ทั้งจิตและสิ่งถูกรู้

ข้างหนึ่งเป็นอย่างไร มีคุณมีโทษอย่างไร ในสถานการณ์ไหน เราจะต้องจัดการกับมันอย่างไร จึงจะเกิดประโยชน์สูงสุด
อีกข้างหนึ่งเป็นอย่างไร มีคุณมีโทษอย่างไร ในสถานการณ์ไหน เราจะต้องจัดการกับมันอย่างไร จึงจะเกิดประโยชน์สูงสุด… อ่านต่อ

ทาน คือ การเสียสละสิ่งที่ตนยึดติด เพื่อช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นทุกข์ ด้วยจิตแห่งความเสมอภาค

ศีล เกิดจากความรักความเมตตาปรารถนาดีต่อผู้อื่น และเป็นพื้นฐานในการดำรงตนเพื่อประโยชน์อันยิ่งของตน

ขันติ คือ พลังของจิตที่มีความอดทนอดกลั้น นิ่งสงบได้ต่อความบีบคั้นทั้งภายในและภายนอก… อ่านต่อ