8. เมื่อพัฒนาตนเองจนถึงที่สุด หน้าที่ที่สำคัญยิ่งต่อไปคือ
การช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้พ้นทุกข์ตามกำลังและอินทรีย์ของแต่ละชีวิต

การหมุนกงล้อแห่งธรรมจึงเป็นการรวบรวมเอามงคลทั้งหมดที่ได้สร้างสม มาทำให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ผู้อื่นต่อไป

เป้าหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา จึงไม่ใช่การเข้าไปติดกับดักของนิพพาน

หากนิพพานยังเป็นสิ่งที่แยกต่างจากสังสารวัฏ
นั่นย่อมมิใช่นิพพานในความหมายขององค์พุทธะทั้งหลาย

หากนิพพานคือแดนสงบสำหรับตน เพื่อหลบซ่อนตัวออกจากทุกข์
นั่น ย่อมยังเป็นนิพพานแห่งความหลง

หากนิพพานคือความสงบส่วนตัว ที่ไม่ต้องทำอะไร
นั่นย่อมคือที่หลบซ่อนแห่งตัวตนอันละเอียด ที่จะเห็นแจ้งได้ยากยิ่ง

สังสารวัฏ นั่นล่ะคือ นิพพาน
สรรพสัตว์ นั่นล่ะคือ พุทธะ
กิเลส นั่นล่ะคือ ธรรม
เมตตา นั่นล่ะคือ สุญญตา

ทุกสิ่งทุกปรากฏการณ์ล้วนคือการแสดงออกของจิตเดิมแท้

เมื่อเข้าสู่มงคลข้อสุดท้าย
ธรรมจักรย่อมถูกหมุนโดยตัวของมันเอง