คุณค่าความหมายทุกอย่าง เกิดจากจิต
หากยึดไว้ก็หวั่นไหวไปกับมัน
หากปล่อยมันผ่านมาแล้วผ่านไปได้ ใจก็อิสระ

แล้วทำไมปล่อยไม่ได้?

ก็เพราะใจมันหลงหมายมั่นเท่านั้นเอง

เมื่อหลง ก็จม ก็ไม่อิสระ หนักหน่วงอ่อนเพลีย เพราะมันจริงไปหมด

หากไม่แก้ที่ความหลง
มันก็จมอยู่อย่างนั้น

จมสุข จมทุกข์ จมว่าง จมวุ่น
มันก็ไม่สามารถพบความอิสระได้ สักที

เมื่อถูกกระตุ้น ตะกอนก็ฟุ้งฟู เมื่อไม่ถูกกระตุ้น ตะกอนก็นอนก้น

หากเราหาโอกาส ให้ตะกอนนอนลงบ้าง แล้วใช้โอกาสนั้นพัฒนากำลังของตนให้มีเพิ่มขึ้น แล้วทำการขุดลอกตะกอนนั้นออก

วันหนึ่งข้างหน้า ถึงจะพบความอิสระได้

การหาโอกาส จึงไม่ใช่ความยึดติด แต่เป็นการสร้างเหตุปัจจัยให้เหมาะสม
ไม่มีการหนี หรือการสู้
ไม่ใช่เพื่อความสุข หนีทุกข์
ไม่ใช่ดีหรือไม่ดี

แต่เพื่อให้โอกาสสติปัญญา ศรัทธา ความเพียรได้พัฒนาขึ้นเท่านั้น