อาการขาดศรัทธานั้นมีสามอย่าง

1. คัดค้าน ต่อต้าน เห็นตรงข้าม คัดเคือง ไปจนถึง เกลียดชัง
2. ปิดรับ ไม่ยอมรับฟัง เมินหนี
3. ไม่นำไปปฏิบัติ

ข้อหนึ่ง เป็นข้อที่รุนแรงที่สุด เพราะเกิดจากทิฐิมานะอันหนาเตอะ และคุณธรรมด้านลบยังมากเกินไป หมดโอกาสที่จะพัฒนา และง่ายต่อความเสื่อมลงๆอย่างรวดเร็ว

ข้อสอง แม้เกิดจากทิฐิมานะอันเบากว่า แต่ก็ยังทำให้เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ ทำให้การพัฒนานั้นเป็นไปได้ยาก และมีโอกาสที่จะเพิ่มความรุนแรงเป็นข้อหนึ่ง

ข้อสาม แม้มีทิฐิมานะอันเบา แต่ความใสใจยังต่ำ อินทรีย์ยังอ่อน ผลก็คือ ทำให้การพัฒนานั้นเนิ่นช้า

นักปฏิบัติทั้งหลายพึงสังวรระวังตนให้ดี