สังสารวัฏ คือ ความหลงผิดซ้ำซาก

เพราะความหลง มันจึงไม่รู้ในข้อผิดพลาดนั้น

แต่หากมีใครว่ากล่าวตักเตือนในข้อผิดพลาดนั้น โทสะและมานะก็จะทำงาน ปกป้องตน ขุ่นเคือง ปิดการเรียนรู้ หรืออาจเลยไปถึงกำจัดผู้ตักเตือนนั้น

หากได้ดี มีสุข เพราะข้อผิดพลาดนั้น ราคะก็จะทำงาน สร้างมานะ ยึดมั่นในข้อผิดพลาดขึ้นไปอีก

แล้วเช่นนั้นคนเราจะออกจากข้อผิดพลาดนั้นได้อย่างไร

สังสารวัฏจะหยุดหมุนได้อย่างไรกัน

รู้ก็ไม่รู้ บอกก็ไม่ฟัง ชำนาญแต่หาข้ออ้าง ปัดไปโทษผู้อื่น ไม่ยอมมองตน แก้ไขก็ไม่ยอมแก้ไข

กิเลสมันกันไว้อย่างแน่นหนา หาทางออกได้ยากยิ่งนัก

ใครเล่าจะเตือนเราได้
ใครเล่าจะช่วยเปลี่ยนเราได้
ใครเล่าจะสอนเราได้

ถ้าเราไม่เปิดใจ ยอมรับ และเรียนรู้ แก้ไข

สังสารวัฏก็ยังคงหมุนวนอยู่เช่นเดิม