ความหลุดพ้น มันคือ การพ้นจากการหมายมั่นขันธ์โดยความเป็นตัวตนใดๆทั้งสิ้น

ดังนั้น มันจะเอาแค่ปัญญานึกคิด จดจำเขามา หรือท่องบ่นเตือนสติมิได้

ไม่ว่าจะไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีตัวตนที่แท้จริง หรือแม้กระทั่ง ว่างเปล่าจากตัวตนใดๆ ก็ตาม

มันต้องเกิดจากการเห็นแจ้ง รู้เท่าทัน ในปัจจุบันที่มันปรากฏ

จะเอาแค่สัญญาว่า มันอย่างนั้นอย่างนี้ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ว่าง แบบจำเอามา โดยไม่เห็นตามเป็นจริงในปัจจุบันขณะนั้น มันรื้อถอนรากของกิเลสอะไรไม่ได้เลย

มันก็มีแต่จม มีแต่ยึดมั่นในทิฐิปรุงแต่งสังขาร สร้างตัวตนซ้อนเข้าไป อย่างไม่รู้ตัว
ไม่อาจพ้นความหมายมั่นขันธ์โดยความเป็นตัวตน

แล้วมันจะหลุดพ้นได้อย่างไร นอกจากย้ายคุกเท่านั้น

มันจึงต้องฝึกตนจนรู้เท่าทัน รู้แจ้ง รู้จริง รู้ละ รู้วาง รู้ว่าง รู้เดิมแท้ ในท่ามกลางทุกๆ ปรากฏการณ์เท่านั้น

มิฉะนั้น ก็ มีแต่หลงวนๆๆๆ อยู่ในทะเลแห่งสังสารวัฏ แค่นั้นเอง