นักปฏิบัติเรา หากยังหลงติดในโลกธรรมอยู่
ไม่รู้จักพิจารณาให้เห็นถึงความไร้สาระแก่นสารของมัน

ปฏิบัติไปได้ดีเท่าไร กิเลสความหลงดีมีเป็นก็ลากเอาไปสร้างตัวตนหมด

ผลคือ ยิ่งปฏิบัติ ตัวตนก็ยิ่งหนาขึ้นๆ

แล้วจะพ้นทุกข์ไปได้อย่างไร

เพราะทุกข์ทั้งปวงล้วนเกิดจากความหลงยึดมั่นถือมั่นโดยความมีตัวตนทั้งสิ้น